No cóż, dlaczego postanowiłam obejrzeć owego Smakosza? Jako dziecko oglądałam już ten
horror i od tego czasu przez kilka lat bałam się przebywać sama albo blisko okna. Tak, wywołał
on duży lęk. Teraz zdałam sobie sprawę, że dziecko łatwo można przestraszyć - wystarczy
straszna buźka jakiegoś potwora czy też makabryczne sceny. Z wiekiem jednak zauważamy po
co tak naprawdę jest horror - głównie chodzi tu o zaciekawienie widza i utrzymanie go w
napięciu. I tak też było na początku filmu. Gdy bohaterowie jechali samochodem i zostali
zaatakowani przez ciężarówkę, wszystko zapowiadało się ciekawie. Kiedy widzieli Smakosza
obok kościoła (z daleka), również było ciekawie i strasznie. Lecz (niestety) nadszedł moment
ukazania twarzy potwora - wtedy czar prysł. Sztuczna buźka naszego Smakosza sprawiła, że
horror zamienił się w komedię. No cóż, może dlatego widzimy takie oceny i komentarze, że ten
film to ,,gniot". Nie nazwałabym go tak, pomysł, fabuła i muzyka, a także bohaterowie, którzy
spotkali potwora - wszystko to było bardzo ciekawe. Jednak dlaczego cały ten dobry początek i
dobre elementy filmu zniszczył właśnie wygląd i zachowanie (często dziwaczne) tytułowego
bohatera? To właśnie on powinien wywoływać strach, a nie zdziwienie czy też salwy śmiechu.
Pozdrawiam :)